Hans Vogel was een kunstenaar die zichzelf niet zo gauw een kunstenaar zou hebben genoemd. Dus is het aan ons om hem wel als zodanig te herkennen en te erkennen. Als een van toneels topdecorateurs heeft Hans jarenlang op de achtergrond gewerkt in de recente geschiedenis van het Amsterdamse toneel. Hans Vogel is in de kunstwereld misschien een grote onbekende maar bij het toneel was hij een schilder die een reputatie had door zijn vakmanschap en zijn unieke stijl. Niet alleen was Hans een meesterschilder maar ook een verdienstelijk beeldhouwer. Als decorateur moest hij alles kunnen maken en creëren of het nu twee- of driedimensionaal was. Portretten, landschappen of het plafond van het Vaticaan, Hans schilderde het. Klassieke beelden, papagaai voor een piraat, een levensgroot varken dat spinazie poepte, Hans fabriceerde het.

Dat veelzijdige talent kwam uitstekend van pas bij zijn favoriete medium: poppen en marionetten. Alles waar Hans in uitmuntte komt bijeen in deze, door vele onderschatte kunstvorm. Met oog voor geschiedenis en traditie, maar met een duidelijke eigen stijl, creëerde hij een wereld die gelijk exotisch en vertrouwd overkomt.

Zijn inspiratie haalde hij veelal uit verhalen. Zoals de middeleeuwse vertelling Reinaart de Vos, Tolkiens In de ban van de ring of Godfried Bomans' Erik of het klein insectenboek. Hij of zij die voor het eerst met het werk van Hans kennis maakt, zal zeker overweldigd zijn door de indruk die het maakt en de vele details. Hij heeft een wonderlijke droomwereld getoverd die in ons allen het kind oproept. En is dat niet nu juist het doel van een kunstenaar, om ons te roeren en te verwonderen. En niemand kan ontkennen dat het werk van Hans Vogel emoties bij ons oproept wat hem een kunstenaar pur sang maakt.